
Çocuklarının duygusal ihtiyaçlarının ne kadar önemli olduğunu dikkate almayıp, sadece barınmayla/gıdayla/giysiyle/ maddiyatla ilgili eksik bırakmadıklarında onlar için her şeyi yaptıklarını düşünen anne-babalar, ah bir bilselerdi, çocukları fiziksel olarak yanlarında olsa da ruhsal olarak onları çoktan kaybettiklerini…
Bir bilselerdi, belki de canlarından çok sevdikleri evlatlarının hayatlarını bu şekilde ne kadar ağır etkilediklerini…
Bir ebeveyn çocuğunu psikolojik olarak nasıl kaybeder?
-Onu dinlemeyerek
-Onu aşağılayarak
-Onu yok sayarak
-Ona koşulsuz sevgi göstermeyerek
-Ona koşulsuz kabul göstermeyerek
-Ona koşulsuz şartsız çok değerli olduğunu hissettirmeyerek
-Onu takdir etmeyerek
-Ona güven vermeyerek
-Ona cesaret vermeyerek
-Duygularını ve düşüncelerini ifade etmesine izin vermeyerek
-Kendisiyle ilgili kararlarda söz sahibi olmasına izin vermeyerek
-Onu başkalarıyla kıyaslayarak
-Onu sürekli eleştirerek
-Ona sürekli kızarak
-Ona fiziksel ya da sözel şiddet uygulayarak
-Onu büyük beklentilerin baskısı altına sokarak
-Davranışlarıyla sözlerinin çelişkili olmasıyla
-Dünya ve diğer insanlar hakkında olumsuz konuşmalarla
-Onu korkutarak
-Her istediğini yaparak
-Hiçbir istediğini yapmayarak
-Hayatında bir denge ve düzen oluşturmayarak
-Ona sağlıklı bir aile ortamı sunmayarak
-Boşandığı eşinin hâlâ çocuğunun annesi/babası olduğunu ve ömür boyunca öyle kalması gerektiğini unutarak…
Çocuk mu büyütüyoruz, camdan bibloyu kırmamaya mı çalışıyoruz?
Hepsini birden yapmak çok zor gibi görünüyor değil mi?
Maalesef ne kadar zor olsa da evet, ruhsal olarak gerçekten sağlıklı bir birey yetiştirmek isteyen ebeveynler tüm bunlara çok dikkat etmeli.
Zorlandığınız noktalarda bir profesyonelden yardım almanızın hem sizin hem çocuğunuz için yapılabilecek en doğru şey olabileceğini unutmayın.